Son yüzyıllarda keşfedilen birçok bilimsel fenomen, insanlık tarafından bilinmeden çok önce Kur'an'da tarif edilmiştir. Bu tarifler, astronomi, biyoloji ve fizik gibi alanlarda modern bilimsel anlayışla örtüşmektedir. Bu sayfa, Kur'an'dan bu olağanüstü ayetlerin bazılarının incelenmesi ve Kur'an'daki bilginin zamanının ötesinde nasıl olduğunu ve hala inananları doğa dünyası ve Allah'ın hikmeti üzerinde düşünmeye nasıl ilham verdiğini gösteriyor.
Modern kozmolojide evrenin genişlediği iyi bir şekilde kanıtlanmıştır. Bu keşif 20. yüzyılda yapılmıştır, ancak Kur'an evrenin genişlemesinden 1400 yıl önce bahsetmiştir:
"Ve göğü kuvvetle inşa ettik ve gerçekten biz onun genişleticileriyiz." 51:47
Bu ayet, evrenin genişlemesine atıfta bulunmaktadır, bu kavram 20. yüzyılda Edwin Hubble gibi astronomların gözlemleriyle doğrulanmış ve galaksilerin birbirlerinden uzaklaştığı keşfedilmiştir. Bu keşif, Big Bang teorisinin temelini oluşturur. Kur'an'da evrenin genişlemesinden yüzyıllar önce bahsedilmesi, Kur'an'ın doğa dünyası hakkındaki bilgilerinin zamanının ötesinde olduğunu gösteren mucizelerden biridir.
İnsan embriyosunun gelişimi, Kur'an'da modern bilimsel anlayışla uyumlu bir şekilde tarif edilmiştir. Embriyonik gelişim aşamaları 20. yüzyıla kadar bilim insanları tarafından bilinmiyordu, ancak Kur'an, bir "yapışan kan pıhtısı" ve sonra bir "kütle" (alak) oluşturulmasından bahsetmektedir ki bu, mikroskop altında gözlemlenenlerle uyumludur.
"Biz insanı bir sperm damlasından [nutfah] yarattık, sonra onu yapışan bir pıhtıya [‘alaqah] dönüştürdük, sonra o pıhtıdan bir kütle [mudghah] yaptık, sonra o kütleden kemikler oluşturduk ve kemikleri etle giydirdik." 23:13-14
Bu ayetlerde Kur'an, insanın gelişme sürecini spermden yapışan kan pıhtısına (alak), sonra kütleye (mudghah) ve nihayetinde kemiklerin ve etin oluşumuna kadar tarif etmektedir. Bu açıklama, modern embriyoloji tarafından anlaşıldığı şekliyle, embriyonun önce rahim duvarına yapıştığı, sonra kütle şeklini aldığı ve ardından kemikler ve etin oluştuğu aşamalarıyla uyumludur.
Kur'an ayrıca, modern jeoloji bilimi açısından özellikle ilginç olan yerin içindeki demire de değinir. Demir doğal olarak Dünya'da oluşmaz, bunun yerine süpernova patlamalarından gelen yıldızlardan gelir. Kur'an bunu şu ayette ima etmektedir:
"Biz demiri gönderdik, içinde güçlü bir madde var, insanlara fayda sağlıyor..." 57:25
Bu ayet, demirin "gönderildiğini" belirtmektedir, bu da demirin uzaydan Dünya'ya geldiğine atıfta bulunuyor olabilir, çünkü demirin süpernova patlamalarından kaynaklandığı düşünülmektedir. Modern bilim, demirin yıldızsal süreçlerden oluşan ve ardından meteor çarpmaları yoluyla Dünya'ya yerleşen bir element olduğunu söyler, bu da Kur'an'daki bu referansla uyumludur.
Modern bilim, Dünya atmosferinin, zararlı güneş ışınlarını filtreleyerek ve sıcaklığı düzenleyerek gezegenimizdeki yaşamı koruduğunu göstermiştir. Kur'an da atmosferin bu koruyucu özelliğine değinir:
"Ve biz göğü korunan bir örtü yaptık, ama onlar onun ayetlerinden yüz çeviriyorlar." 21:32
Bu ayet, göğü "korunan bir örtü" olarak tanımlar, bu da Dünya'nın atmosfer katmanlarına atıfta bulunuyor olabilir, çünkü bu katmanlar bizi zararlı ışınlardan korur. Atmosfer sadece güneşin zararlı ışınlarını filtrelemekle kalmaz, aynı zamanda gezegenin sıcaklığını da dengeleyerek yaşam için koruyucu bir ortam oluşturur.
Kur'an, modern hidroloji bilimiyle uyumlu bir şekilde su döngüsünü tanımlayan birkaç ayet içerir. Buharlaşma, bulut oluşumu ve yağış döngüsü, 17. yüzyıl bilim insanlarının çalışmalarıyla tam olarak anlaşılana kadar bilinmiyordu, ancak Kur'an bunu yüzyıllar önce belirtmiştir:
"Ve biz bereketli rüzgarları gönderdik, sonra gökyüzünden yağmuru indirdik ve size içecek verdik. Ve siz onu biriktirenler değilsiniz." 15:22
Bu ayet, yağmurun gökyüzünden düştüğü süreci anlatır, rüzgarların esmesi ve bulutların oluşmasından sonra. Yağış döngüsünü ve Allah'ın yağmuru göndermedeki rolünü vurgular. Kur'an, insanların su döngüsünü kontrol etmediğini, bunun yerine Allah'ın ilahi planının bir parçası olduğunu da vurgular.
Dünya'nın manyetik alanı, gezegeni zararlı kozmik radyasyon ve güneş rüzgarlarından koruyarak yaşamı korumada kritik bir rol oynar. Kur'an, Dünya'nın korunma kavramına değinir, bu da bu önemli manyetik kalkanı ima ediyor olabilir:
"O, geceyi ve gündüzü, güneşi ve ayı yaratan kişidir; her biri bir yörüngede yüzmektedir." 21:33
Bu ayet, öncelikle gök cisimlerine odaklanmış olsa da, gezegenin doğal korumaları, Dünya'nın yaşamı koruyan manyetik alanı da dahil olmak üzere, bunlara işaret ediyor olabilir. Ayet, güneşin, ayın ve yıldızların yörüngelerini, Allah'ın evren üzerindeki gücünü yansıtarak anlatmaktadır.
Big Bang Teorisi, evrenin kökeni için en yaygın kabul gören açıklamadır. Bu teoriye göre, evren bir tekillik olarak başladı ve dışarıya doğru genişledi. Kur'an, bu kavram insanlık tarafından bilinmeden çok önce Big Bang'i tanımlayan bir ayet içerir:
"İnkar edenler görmüyorlar mı ki, gökler ve yer bir arada kapalı bir kütleydiler, sonra biz onları açtık?" 21:30
Bu ayet, gökleri ve yeri "kapalı bir kütle" olarak tanımlar, bu da Big Bang'in bilimsel açıklamasıyla örtüşmektedir, burada evren bir noktadan başladı ve ardından bugünkü evren olarak genişledi. "Biz onları açtık" ifadesi, bu genişlemeye atıfta bulunur, bu fenomen 20. yüzyılda modern bilimle keşfedilmiştir.