ترجمه: سوره الفجر (سپیدهدم) سُورَة الفجر
وَالْفَجْرِ ١ i
به سپیده دم سوگند، (۱)
وَلَيَالٍ عَشْرٍ ٢ i
و به شبهای دهگانه، (۲)
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ٣ i
و به زوج و فرد، (۳)
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ٤ i
و به شب، هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت میکند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است)! (۴)
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ ٥ i
آیا در آنچه گفته شد، سوگند مهمّی برای صاحبان خرد نیست؟! (۵)
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ٦ i
آیا ندیدی پروردگارت با قوم «عاد» چه کرد؟! (۶)
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ٧ i
و با آن شهر «اِرَم» باعظمت، (۷)
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ٨ i
همان شهری که مانندش در شهرها آفریده نشده بود! (۸)
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ٩ i
و قوم «ثمود» که صخرههای عظیم را از (کنار) درّه میبریدند (و از آن خانه و کاخ میساختند)! (۹)
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ١٠ i
و فرعونی که قدرتمند و شکنجهگر بود، (۱۰)
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ١١ i
همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند، (۱۱)
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ١٢ i
و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛ (۱۲)
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ١٣ i
به همین سبب خداوند تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت! (۱۳)
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ١٤ i
به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران) است! (۱۴)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ١٥ i
امّا انسان هنگامی که پروردگارش او را برای آزمایش، اکرام میکند و نعمت میبخشد (مغرور میشود و) میگوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است!» (۱۵)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ١٦ i
و امّا هنگامی که برای امتحان، روزیش را بر او تنگ میگیرد (مأیوس میشود و) میگوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است!» (۱۶)
كَلَّا ۖ بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ١٧ i
چنان نیست که شما میپندارید؛ شما یتیمان را گرامی نمیدارید، (۱۷)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ ١٨ i
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمیکنید، (۱۸)
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا ١٩ i
و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده میخورید، (۱۹)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ٢٠ i
و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادی مرتکب میشوید)! (۲۰)
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ٢١ i
چنان نیست که آنها میپندارند! در آن هنگام که زمین سخت در هم کوبیده شود، (۲۱)
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ٢٢ i
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند، (۲۲)
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ ٢٣ i
و در آن روز جهنم را حاضر میکنند؛ (آری) در آن روز انسان متذکّر میشود؛ امّا این تذکّر چه سودی برای او دارد؟! (۲۳)
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ٢٤ i
میگوید: «ای کاش برای (این) زندگیم چیزی از پیش فرستاده بودم!» (۲۴)
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ٢٥ i
در آن روز هیچ کس همانند او [= خدا] عذاب نمیکند، (۲۵)
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ٢٦ i
و هیچ کس همچون او کسی را به بند نمیکشد! (۲۶)
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ٢٧ i
تو ای روح آرامیافته! (۲۷)
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً ٢٨ i
به سوی پروردگارت بازگرد در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است، (۲۸)
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ٢٩ i
پس در سلک بندگانم درآی، (۲۹)
وَادْخُلِي جَنَّتِي ٣٠ i
و در بهشتم وارد شو! (۳۰)