سوره علق (خون)

سوره علق نود و ششمین سوره قرآن است که در مکه نازل شد و دارای ۱۹ آیه است. این سوره به داستان خلقت انسان از خون و تأکید بر قدرت علم و اعتماد به خداوند پرداخته است.

ترجمه: سوره العلق (خون بسته) سُورَة العلق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

i

به نام خداوند بخشنده و مهربان

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ١ i

بخوان به نام پروردگارت که (جهان را) آفرید، (۱)

خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ٢ i

همان کس که انسان را از خون بسته‌ای خلق کرد! (۲)

اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ٣ i

بخوان که پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است، (۳)

الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ٤ i

همان کسی که بوسیله قلم تعلیم نمود، (۴)

عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ٥ i

و به انسان آنچه را نمی‌دانست یاد داد! (۵)

كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ ٦ i

چنین نیست (که شما می‌پندارید) به یقین انسان طغیان می‌کند، (۶)

أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ ٧ i

از اینکه خود را بی‌نیاز ببیند! (۷)

إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ ٨ i

و به یقین بازگشت (همه) به سوی پروردگار تو است! (۸)

أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ ٩ i

به من خبر ده آیا کسی که نهی می‌کند، (۹)

عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ ١٠ i

بنده‌ای را به هنگامی که نماز می‌خواند (آیا مستحق عذاب الهی نیست)؟! (۱۰)

أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ ١١ i

به من خبر ده اگر این بنده به راه هدایت باشد، (۱۱)

أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ ١٢ i

یا مردم را به تقوا فرمان دهد (آیا نهی کردن او سزاوار است)؟! (۱۲)

أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ١٣ i

به من خبر ده اگر (این طغیانگر) حق را انکار کند و به آن پشت نماید (آیا مستحق مجازات الهی نیست)؟! (۱۳)

أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ ١٤ i

آیا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) می‌بیند؟! (۱۴)

كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ١٥ i

چنان نیست که او خیال می‌کند، اگر دست از کار خود برندارد، ناصیه‌اش [= موی پیش سرش‌] را گرفته (و به سوی عذاب می‌کشانیم)، (۱۵)

نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ١٦ i

همان ناصیه دروغگوی خطاکار را! (۱۶)

فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ ١٧ i

سپس هر که را می‌خواهد صدا بزند (تا یاریش کند)! (۱۷)

سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ١٨ i

ما هم بزودی مأموران دوزخ را صدا می‌زنیم (تا او را به دوزخ افکنند)! (۱۸)

كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ۩ ١٩ i

چنان نیست (که آن طغیانگر می‌پندارد)؛ هرگز او را اطاعت مکن، و سجده نما و (به خدا) تقرّب جوی! (۱۹)