سوره متففین (کاهش دهندگان)

سوره متففین هشتاد و سومین سوره قرآن است که در مدینه نازل شد و دارای ۳۶ آیه است. این سوره به کسانی که در معاملات خود دیگران را فریب می‌دهند، به ویژه کسانی که اموال دیگران را غصب می‌کنند، اعتراض کرده و بر اهمیت عدالت و صداقت تأکید می‌کند.

ترجمه: سوره المطففین (کم‌فروشان) سُورَة المطففين

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

i

به نام خداوند بخشنده و مهربان

وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ ١ i

وای بر کم‌فروشان! (۱)

الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ٢ i

آنان که وقتی برای خود پیمانه می‌کنند، حق خود را بطور کامل می‌گیرند؛ (۲)

وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ٣ i

امّا هنگامی که می‌خواهند برای دیگران پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند! (۳)

أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ٤ i

آیا آنها گمان نمی‌کنند که برانگیخته می‌شوند، (۴)

لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ٥ i

در روزی بزرگ؛ (۵)

يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ٦ i

روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند. (۶)

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ٧ i

چنین نیست که آنها (درباره قیامت) می‌پندارند، به یقین نامه اعمال بدکاران در «سجّین» است! (۷)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ٨ i

تو چه می‌دانی «سجّین» چیست؟ (۸)

كِتَابٌ مَرْقُومٌ ٩ i

نامه‌ای است رقم زده شده و سرنوشتی است حتمی! (۹)

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ١٠ i

وای در آن روز بر تکذیب‌کنندگان! (۱۰)

الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ١١ i

همانها که روز جزا را انکار می‌کنند. (۱۱)

وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ١٢ i

تنها کسی آن را انکار می‌کند که متجاوز و گنهکار است! (۱۲)

إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ١٣ i

(همان کسی که) وقتی آیات ما بر او خوانده می‌شود می‌گوید: «این افسانه‌های پیشینیان است!» (۱۳)

كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ١٤ i

چنین نیست که آنها می‌پندارند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دلهایشان نشسته است! (۱۴)

كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ١٥ i

چنین نیست که می‌پندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند! (۱۵)

ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ ١٦ i

سپس آنها به یقین وارد دوزخ می‌شوند! (۱۶)

ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ١٧ i

بعد به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که آن را انکار می‌کردید!» (۱۷)

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ١٨ i

چنان نیست که آنها (درباره معاد) می‌پندارند، بلکه نامه اعمال نیکان در «علیّین» است! (۱۸)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ١٩ i

و تو چه می‌دانی «علیّین» چیست! (۱۹)

كِتَابٌ مَرْقُومٌ ٢٠ i

نامه‌ای است رقم‌خورده و سرنوشتی است قطعی، (۲۰)

يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ٢١ i

که مقربان شاهد آنند! (۲۱)

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ٢٢ i

مسلّماً نیکان در انواع نعمت‌اند: (۲۲)

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ٢٣ i

بر تختهای زیبای بهشتی تکیه کرده و (به زیباییهای بهشت) می‌نگرند! (۲۳)

تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ٢٤ i

در چهره‌هایشان طراوت و نشاط نعمت را می‌بینی و می‌شناسی! (۲۴)

يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ ٢٥ i

آنها از شراب (طهور) زلال دست‌نخورده و سربسته‌ای سیراب می‌شوند! (۲۵)

خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ٢٦ i

مهری که بر آن نهاده شده از مشک است؛ و در این نعمتهای بهشتی راغبان باید بر یکدیگر پیشی گیرند! (۲۶)

وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ ٢٧ i

این شراب (طهور) آمیخته با «تسنیم» است، (۲۷)

عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ٢٨ i

همان چشمه‌ای که مقرّبان از آن می‌نوشند. (۲۸)

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ٢٩ i

بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤمنان می‌خندیدند، (۲۹)

وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ٣٠ i

و هنگامی که از کنارشان می‌گذشتند آنان را با اشاره تمسخر می‌کردند، (۳۰)

وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ ٣١ i

و چون به سوی خانواده خود بازمی‌گشتند مسرور و خندان بودند، (۳۱)

وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ٣٢ i

و هنگامی که آنها را می‌دیدند می‌گفتند: «اینها گمراهانند!» (۳۲)

وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ٣٣ i

در حالی که هرگز مأمور مراقبت و متکفّل آنان [= مؤمنان‌] نبودند! (۳۳)

فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ٣٤ i

ولی امروز مؤمنان به کفار می‌خندند، (۳۴)

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ٣٥ i

در حالی که بر تختهای آراسته بهشتی نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) می‌نگرند! (۳۵)

هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ٣٦ i

آیا (با این حال) کافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (۳۶)