ترجمه: سوره الحاقه (واقعیت) سُورَة الحاقة
الْحَاقَّةُ ١ i
(روز رستاخیز) روزی است که مسلّماً واقع می‌شود! (۱)
مَا الْحَاقَّةُ ٢ i
چه روز واقع شدنی! (۲)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ ٣ i
و تو چه می‌دانی آن روز واقع شدنی چیست؟! (۳)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ٤ i
قوم «ثمود» و «عاد» عذاب کوبنده الهی را انکار کردند (و نتیجه شومش را دیدند)! (۴)
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ ٥ i
امّا قوم «ثمود» با عذابی سرکش هلاک شدند! (۵)
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ ٦ i
و امّا قوم «عاد» با تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند، (۶)
سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ ٧ i
(خداوند) این تندباد بنیان‌کن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنها مسلّط ساخت، (و اگر آنجا بودی) می‌دیدی که آن قوم همچون تنه‌های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تند باد روی زمین افتاده و هلاک شده‌اند! (۷)
فَهَلْ تَرَىٰ لَهُمْ مِنْ بَاقِيَةٍ ٨ i
آیا کسی از آنها را باقی می‌بینی؟! (۸)
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ٩ i
و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده [=قوم لوط] مرتکب گناهان بزرگ شدند، (۹)
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِيَةً ١٠ i
و با فرستاده پروردگارشان مخالفت کردند؛ و خداوند (نیز) آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت! (۱۰)
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ ١١ i
و هنگامی که آب طغیان کرد، ما شما را سوار بر کشتی کردیم، (۱۱)
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ ١٢ i
تا آن را وسیله تذکّری برای شما قرار دهیم و گوشهای شنوا آن را دریابد و بفهمد. (۱۲)
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ١٣ i
به محض اینکه یک بار در «صور» دمیده شود، (۱۳)
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً ١٤ i
و زمین و کوه‌ها از جا برداشته شوند و یکباره در هم کوبیده و متلاشی گردند، (۱۴)
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ١٥ i
در آن روز «واقعه عظیم» روی می‌دهد، (۱۵)
وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ ١٦ i
و آسمان از هم می‌شکافد و سست می‌گردد و فرومی‌ریزد! (۱۶)
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ ١٧ i
فرشتگان در اطراف آسمان قرارمی‌گیرند (و برای انجام مأموریتها آماده می‌شوند)؛ و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل میکنند! (۱۷)
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنْكُمْ خَافِيَةٌ ١٨ i
در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه می‌شوید و چیزی از کارهای شما پنهان نمی‌ماند! (۱۸)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ ١٩ i
پس کسی که نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدّت شادی و مباهات) فریاد می‌زند که: «(ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید! (۱۹)
إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ ٢٠ i
من یقین داشتم که (قیامتی در کار است و) به حساب اعمالم می‌رسم!» (۲۰)
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ ٢١ i
او در یک زندگی (کاملاً) رضایتبخش قرار خواهد داشت، (۲۱)
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ٢٢ i
در بهشتی عالی، (۲۲)
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ ٢٣ i
که میوه هایش در دسترس است! (۲۳)
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ ٢٤ i
(و به آنان گفته می‌شود:) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی که در ایّام گذشته انجام دادید! (۲۴)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ ٢٥ i
امّا کسی که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند می‌گوید: «ای کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمی‌دادند. (۲۵)
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ ٢٦ i
و نمی‌دانستم حساب من چیست! (۲۶)
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ ٢٧ i
ای کاش مرگم فرا می‌رسید! (۲۷)
مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ ٢٨ i
مال و ثروتم هرگز مرا بی‌نیاز نکرد، (۲۸)
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ ٢٩ i
قدرت من نیز از دست رفت!» (۲۹)
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ٣٠ i
او را بگیرید و دربند و زنجیرش کنید! (۳۰)
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ ٣١ i
سپس او را در دوزخ بیفکنید! (۳۱)
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ ٣٢ i
بعد او را به زنجیری که هفتاد ذراع است ببندید؛ (۳۲)
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ ٣٣ i
چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمی‌آورد، (۳۳)
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ ٣٤ i
و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌نمود؛ (۳۴)
فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ ٣٥ i
از این رو امروز هم در اینجا یار مهربانی ندارد، (۳۵)
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ ٣٦ i
و نه طعامی، جز از چرک و خون! (۳۶)
لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ٣٧ i
غذایی که جز خطاکاران آن را نمی‌خورند! (۳۷)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ٣٨ i
سوگند به آنچه می‌بینید، (۳۸)
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ٣٩ i
و آنچه نمی‌بینید، (۳۹)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ٤٠ i
که این قرآن گفتار رسول بزرگواری است، (۴۰)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ ٤١ i
و گفته شاعری نیست، امّا کمتر ایمان می‌آورید! (۴۱)
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ ٤٢ i
و نه گفته کاهنی، هر چند کمتر متذکّر می‌شوید! (۴۲)
تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ٤٣ i
کلامی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده است! (۴۳)
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ ٤٤ i
اگر او سخنی دروغ بر ما می‌بست، (۴۴)
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ٤٥ i
ما او را با قدرت می‌گرفتیم، (۴۵)
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ ٤٦ i
سپس رگ قلبش را قطع می‌کردیم، (۴۶)
فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ ٤٧ i
و هیچ کس از شما نمی‌توانست از (مجازات) او مانع شود! (۴۷)
وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ ٤٨ i
و آن مسلّماً تذکری برای پرهیزگاران است! (۴۸)
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ ٤٩ i
و ما می‌دانیم که بعضی از شما (آن را) تکذیب می‌کنید! (۴۹)
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ ٥٠ i
و آن مایه حسرت کافران است! (۵۰)
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ ٥١ i
و آن یقین خالص است! (۵۱)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ٥٢ i
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی! (۵۲)