سوره قریش (قبیله قریش)

سوره قریش صد و ششمین سوره قرآن است که در مدینه نازل شد و دارای ۴ آیه است. این سوره به رفاه و نعمت‌های خداوند بر قبیله قریش پرداخته و مردم را به شکرگزاری و عبادت خداوند دعوت می‌کند.

ترجمه: سوره قریش (قریش) سُورَة قريش

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

i

به نام خداوند بخشنده و مهربان

لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ١ i

(کیفر لشکر فیل‌سواران) بخاطر این بود که قریش (به این سرزمین مقدس) الفت گیرند (و زمینه ظهور پیامبر فراهم شود)! (۱)

إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ ٢ i

الفت آنها در سفرهای زمستانه و تابستانه (و بخاطر این الفت به آن بازگردند)! (۲)

فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَٰذَا الْبَيْتِ ٣ i

پس (بشکرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت کنند، (۳)

الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ٤ i

همان کس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از ترس و ناامنی ایمن ساخت. (۴)