ترجمه: سوره الواقعه (رویداد) سُورَة الواقعة
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ١ i
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود، (۱)
لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ٢ i
هیچ کس نمیتواند آن را انکار کند! (۲)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ٣ i
(این واقعه) گروهی را پایین میآورد و گروهی را بالا میبرد! (۳)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ٤ i
در آن هنگام که زمین بشدّت به لرزه درمیآید، (۴)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ٥ i
و کوهها در هم کوبیده میشود، (۵)
فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ٦ i
و بصورت غبار پراکنده درمیآید، (۶)
وَكُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ٧ i
و شما سه گروه خواهید بود! (۷)
فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ٨ i
(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند)؛ چه سعادتمندان و خجستگانی! (۸)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ٩ i
گروه دیگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانی! (۹)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ١٠ i
و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند، (۱۰)
أُولَٰئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ١١ i
آنها مقرّبانند! (۱۱)
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ١٢ i
در باغهای پرنعمت بهشت (جای دارند)! (۱۲)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ١٣ i
گروه زیادی (از آنها) از امّتهای نخستینند، (۱۳)
وَقَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ ١٤ i
و اندکی از امّت آخرین! (۱۴)
عَلَىٰ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ١٥ i
آنها [= مقرّبان] بر تختهایی که صفکشیده و به هم پیوسته است قراردارند، (۱۵)
مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ١٦ i
در حالی که بر آن تکیه زده و رو به روی یکدیگرند! (۱۶)
يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ١٧ i
نوجوانانی جاودان (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنان میگردند، (۱۷)
بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ ١٨ i
با قدحها و کوزهها و جامهایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (۱۸)
لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ ١٩ i
امّا شرابی که از آن درد سر نمیگیرند و نه مست میشوند! (۱۹)
وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ ٢٠ i
و میوههایی از هر نوع که انتخاب کنند، (۲۰)
وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ ٢١ i
و گوشت پرنده از هر نوع که مایل باشند! (۲۱)
وَحُورٌ عِينٌ ٢٢ i
و همسرانی از حور العین دارند، (۲۲)
كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ٢٣ i
همچون مروارید در صدف پنهان! (۲۳)
جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ٢٤ i
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام میدادند! (۲۴)
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ٢٥ i
در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهودهای میشنوند نه سخنان گناه آلود؛ (۲۵)
إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ٢٦ i
تنها چیزی که میشنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶)
وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ٢٧ i
و اصحاب یمین و خجستگان، چه اصحاب یمین و خجستگانی! (۲۷)
فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ ٢٨ i
آنها در سایه درختان «سِدر» بیخار قرار دارند، (۲۸)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ٢٩ i
و در سایه درخت «طلح» پربرگ [= درختی خوشرنگ و خوشبو]، (۲۹)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ٣٠ i
و سایه کشیده و گسترده، (۳۰)
وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ ٣١ i
و در کنار آبشارها، (۳۱)
وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ٣٢ i
و میوههای فراوان، (۳۲)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ٣٣ i
که هرگز قطع و ممنوع نمیشود، (۳۳)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ٣٤ i
و همسرانی بلندمرتبه! (۳۴)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ٣٥ i
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم، (۳۵)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ٣٦ i
و همه را دوشیزه قرار دادیم، (۳۶)
عُرُبًا أَتْرَابًا ٣٧ i
زنانی که تنها به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند! (۳۷)
لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ ٣٨ i
اینها همه برای اصحاب یمین است، (۳۸)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ٣٩ i
که گروهی از امّتهای نخستینند، (۳۹)
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ ٤٠ i
و گروهی از امّتهای آخرین! (۴۰)
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ٤١ i
و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالی (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده میشود)! (۴۱)
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ٤٢ i
آنها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند، (۴۲)
وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ ٤٣ i
و در سایه دودهای متراکم و آتشزا! (۴۳)
لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ٤٤ i
سایهای که نه خنک است و نه آرامبخش! (۴۴)
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ ٤٥ i
آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند، (۴۵)
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ ٤٦ i
و بر گناهان بزرگ اصرار میورزیدند، (۴۶)
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ٤٧ i
و میگفتند: «هنگامی که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟! (۴۷)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ٤٨ i
یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته میشوند)؟!» (۴۸)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ٤٩ i
بگو: «اوّلین و آخرین، (۴۹)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ٥٠ i
همگی در موعد روز معیّنی گردآوری میشوند، (۵۰)
ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ٥١ i
سپس شما ای گمراهان تکذیبکننده! (۵۱)
لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ٥٢ i
قطعاً از درخت زقّوم میخورید، (۵۲)
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ٥٣ i
و شکمها را از آن پر میکنید، (۵۳)
فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ٥٤ i
و روی آن از آب سوزان مینوشید، (۵۴)
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ٥٥ i
و همچون شتران مبتلا به بیماری عطش، از آن میآشامید! (۵۵)
هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ٥٦ i
این است وسیله پذیرایی از آنها در قیامت! (۵۶)
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ٥٧ i
»ما شما را آفریدیم؛ پس چرا (آفرینش مجدّد را) تصدیق نمیکنید؟! (۵۷)
أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ ٥٨ i
آیا از نطفهای که در رحم میریزید آگاهید؟! (۵۸)
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ٥٩ i
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش (پی در پی) میدهید یا ما آفریدگاریم؟! (۵۹)
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ٦٠ i
ما در میان شما مرگ را مقدّر ساختیم؛ و هرگز کسی بر ما پیشی نمیگیرد! (۶۰)
عَلَىٰ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ٦١ i
تا گروهی را به جای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمیدانید آفرینش تازهای بخشیم! (۶۱)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ٦٢ i
شما عالم نخستین را دانستید؛ چگونه متذکّر نمیشوید (که جهانی بعد از آن است)؟! (۶۲)
أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ٦٣ i
آیا هیچ درباره آنچه کشت میکنید اندیشیدهاید؟! (۶۳)
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ٦٤ i
آیا شما آن را میرویانید یا ما میرویانیم؟! (۶۴)
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ٦٥ i
هرگاه بخواهیم آن را مبدّل به کاه در هم کوبیده میکنیم که تعجّب کنید! (۶۵)
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ٦٦ i
(بگونهای که بگویید:) براستی ما زیان کردهایم، (۶۶)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ٦٧ i
بلکه ما بکلّی محرومیم! (۶۷)
أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ ٦٨ i
آیا به آبی که مینوشید اندیشیدهاید؟! (۶۸)
أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ٦٩ i
آیا شما آن را از ابر نازل کردهاید یا ما نازل میکنیم؟! (۶۹)
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ٧٠ i
هرگاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار میدهیم؛ پس چرا شکر نمیکنید؟! (۷۰)
أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ٧١ i
آیا درباره آتشی که میافروزید فکر کردهاید؟! (۷۱)
أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ٧٢ i
آیا شما درخت آن را آفریدهاید یا ما آفریدهایم؟! (۷۲)
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ ٧٣ i
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار دادهایم! (۷۳)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ٧٤ i
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزّه بشمار)! (۷۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ٧٥ i
سوگند به جایگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)! (۷۵)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ٧٦ i
و این سوگندی است بسیار بزرگ، اگر بدانید! (۷۶)
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ٧٧ i
که آن، قرآن کریمی است، (۷۷)
فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ ٧٨ i
که در کتاب محفوظی جای دارد، (۷۸)
لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ٧٩ i
و جز پاکان نمیتوانند به آن دست زنند [= دست یابند]. (۷۹)
تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ٨٠ i
آن از سوی پروردگار عالمیان نازل شده؛ (۸۰)
أَفَبِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ٨١ i
آیا این سخن را [= این قرآن را با اوصافی که گفته شد] سست و کوچک میشمرید، (۸۱)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ٨٢ i
و به جای شکر روزیهایی که به شما داده شده آن را تکذیب میکنید؟! (۸۲)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ٨٣ i
پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه میرسد (توانایی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (۸۳)
وَأَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ ٨٤ i
و شما در این حال نظاره میکنید (و کاری از دستتان ساخته نیست)؛ (۸۴)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَٰكِنْ لَا تُبْصِرُونَ ٨٥ i
و ما از شما به او نزدیکتریم ولی نمیبینید! (۸۵)
فَلَوْلَا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ٨٦ i
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمیشوید، (۸۶)
تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ٨٧ i
پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست میگویید! (۸۷)
فَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ ٨٨ i
پس اگر او از مقرّبان باشد، (۸۸)
فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ ٨٩ i
در رَوح و ریحان و بهشت پرنعمت است! (۸۹)
وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ٩٠ i
امّا اگر از اصحاب یمین باشد، (۹۰)
فَسَلَامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ٩١ i
(به او گفته میشود:) سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب یمینند! (۹۱)
وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ ٩٢ i
امّا اگر او از تکذیبکنندگان گمراه باشد، (۹۲)
فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ ٩٣ i
با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی میشوید! (۹۳)
وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ٩٤ i
و سرنوشت او ورود در آتش جهنّم است، (۹۴)
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ ٩٥ i
این مطلب حقّ و یقین است! (۹۵)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ٩٦ i
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزّه بشمار)! (۹۶)