سوره واقعہ (آن واقعه)

سوره واقعہ پنجا و ششمین سوره قرآن است که در مدینه نازل شد و دارای ۹۶ آیه است. این سوره به عظمت حوادث روز قیامت، تفاوت سرنوشت مؤمنان و کافران، و عدل و رحمت خداوند می‌پردازد.

ترجمه: سوره الواقعه (رویداد) سُورَة الواقعة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

i

به نام خداوند بخشنده و مهربان

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ١ i

هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود، (۱)

لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ٢ i

هیچ کس نمی‌تواند آن را انکار کند! (۲)

خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ٣ i

(این واقعه) گروهی را پایین می‌آورد و گروهی را بالا می‌برد! (۳)

إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ٤ i

در آن هنگام که زمین بشدّت به لرزه درمی‌آید، (۴)

وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ٥ i

و کوه‌ها در هم کوبیده می‌شود، (۵)

فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ٦ i

و بصورت غبار پراکنده درمی‌آید، (۶)

وَكُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ٧ i

و شما سه گروه خواهید بود! (۷)

فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ٨ i

(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند)؛ چه سعادتمندان و خجستگانی! (۸)

وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ٩ i

گروه دیگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانی! (۹)

وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ١٠ i

و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند، (۱۰)

أُولَٰئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ١١ i

آنها مقرّبانند! (۱۱)

فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ١٢ i

در باغهای پرنعمت بهشت (جای دارند)! (۱۲)

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ١٣ i

گروه زیادی (از آنها) از امّتهای نخستینند، (۱۳)

وَقَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ ١٤ i

و اندکی از امّت آخرین! (۱۴)

عَلَىٰ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ١٥ i

آنها [= مقرّبان‌] بر تختهایی که صف‌کشیده و به هم پیوسته است قراردارند، (۱۵)

مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ١٦ i

در حالی که بر آن تکیه زده و رو به روی یکدیگرند! (۱۶)

يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ١٧ i

نوجوانانی جاودان (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنان می‌گردند، (۱۷)

بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ ١٨ i

با قدحها و کوزه‌ها و جامهایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (۱۸)

لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ ١٩ i

امّا شرابی که از آن درد سر نمی‌گیرند و نه مست می‌شوند! (۱۹)

وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ ٢٠ i

و میوه‌هایی از هر نوع که انتخاب کنند، (۲۰)

وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ ٢١ i

و گوشت پرنده از هر نوع که مایل باشند! (۲۱)

وَحُورٌ عِينٌ ٢٢ i

و همسرانی از حور العین دارند، (۲۲)

كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ٢٣ i

همچون مروارید در صدف پنهان! (۲۳)

جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ٢٤ i

اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می‌دادند! (۲۴)

لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ٢٥ i

در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهوده‌ای می‌شنوند نه سخنان گناه آلود؛ (۲۵)

إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ٢٦ i

تنها چیزی که می‌شنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶)

وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ٢٧ i

و اصحاب یمین و خجستگان، چه اصحاب یمین و خجستگانی! (۲۷)

فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ ٢٨ i

آنها در سایه درختان «سِدر» بی‌خار قرار دارند، (۲۸)

وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ٢٩ i

و در سایه درخت «طلح» پربرگ [= درختی خوشرنگ و خوشبو]، (۲۹)

وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ٣٠ i

و سایه کشیده و گسترده، (۳۰)

وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ ٣١ i

و در کنار آبشارها، (۳۱)

وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ٣٢ i

و میوه‌های فراوان، (۳۲)

لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ٣٣ i

که هرگز قطع و ممنوع نمی‌شود، (۳۳)

وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ٣٤ i

و همسرانی بلندمرتبه! (۳۴)

إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ٣٥ i

ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم، (۳۵)

فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ٣٦ i

و همه را دوشیزه قرار دادیم، (۳۶)

عُرُبًا أَتْرَابًا ٣٧ i

زنانی که تنها به همسرشان عشق می‌ورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند! (۳۷)

لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ ٣٨ i

اینها همه برای اصحاب یمین است، (۳۸)

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ٣٩ i

که گروهی از امّتهای نخستینند، (۳۹)

وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ ٤٠ i

و گروهی از امّتهای آخرین! (۴۰)

وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ٤١ i

و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالی (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده می‌شود)! (۴۱)

فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ٤٢ i

آنها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند، (۴۲)

وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ ٤٣ i

و در سایه دودهای متراکم و آتشزا! (۴۳)

لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ٤٤ i

سایه‌ای که نه خنک است و نه آرامبخش! (۴۴)

إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ ٤٥ i

آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند، (۴۵)

وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ ٤٦ i

و بر گناهان بزرگ اصرار می‌ورزیدند، (۴۶)

وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ٤٧ i

و می‌گفتند: «هنگامی که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟! (۴۷)

أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ٤٨ i

یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته می‌شوند)؟!» (۴۸)

قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ٤٩ i

بگو: «اوّلین و آخرین، (۴۹)

لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ٥٠ i

همگی در موعد روز معیّنی گردآوری می‌شوند، (۵۰)

ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ٥١ i

سپس شما ای گمراهان تکذیب‌کننده! (۵۱)

لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ٥٢ i

قطعاً از درخت زقّوم می‌خورید، (۵۲)

فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ٥٣ i

و شکمها را از آن پر می‌کنید، (۵۳)

فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ٥٤ i

و روی آن از آب سوزان می‌نوشید، (۵۴)

فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ٥٥ i

و همچون شتران مبتلا به بیماری عطش، از آن می‌آشامید! (۵۵)

هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ٥٦ i

این است وسیله پذیرایی از آنها در قیامت! (۵۶)

نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ٥٧ i

»ما شما را آفریدیم؛ پس چرا (آفرینش مجدّد را) تصدیق نمی‌کنید؟! (۵۷)

أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ ٥٨ i

آیا از نطفه‌ای که در رحم می‌ریزید آگاهید؟! (۵۸)

أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ٥٩ i

آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش (پی در پی) می‌دهید یا ما آفریدگاریم؟! (۵۹)

نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ٦٠ i

ما در میان شما مرگ را مقدّر ساختیم؛ و هرگز کسی بر ما پیشی نمی‌گیرد! (۶۰)

عَلَىٰ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ٦١ i

تا گروهی را به جای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی‌دانید آفرینش تازه‌ای بخشیم! (۶۱)

وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ٦٢ i

شما عالم نخستین را دانستید؛ چگونه متذکّر نمی‌شوید (که جهانی بعد از آن است)؟! (۶۲)

أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ٦٣ i

آیا هیچ درباره آنچه کشت می‌کنید اندیشیده‌اید؟! (۶۳)

أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ٦٤ i

آیا شما آن را می‌رویانید یا ما می‌رویانیم؟! (۶۴)

لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ٦٥ i

هرگاه بخواهیم آن را مبدّل به کاه در هم کوبیده می‌کنیم که تعجّب کنید! (۶۵)

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ٦٦ i

(بگونه‌ای که بگویید:) براستی ما زیان کرده‌ایم، (۶۶)

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ٦٧ i

بلکه ما بکلّی محرومیم! (۶۷)

أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ ٦٨ i

آیا به آبی که می‌نوشید اندیشیده‌اید؟! (۶۸)

أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ٦٩ i

آیا شما آن را از ابر نازل کرده‌اید یا ما نازل می‌کنیم؟! (۶۹)

لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ٧٠ i

هرگاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار می‌دهیم؛ پس چرا شکر نمی‌کنید؟! (۷۰)

أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ٧١ i

آیا درباره آتشی که می‌افروزید فکر کرده‌اید؟! (۷۱)

أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ٧٢ i

آیا شما درخت آن را آفریده‌اید یا ما آفریده‌ایم؟! (۷۲)

نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ ٧٣ i

ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده‌ایم! (۷۳)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ٧٤ i

حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزّه بشمار)! (۷۴)

فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ٧٥ i

سوگند به جایگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)! (۷۵)

وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ٧٦ i

و این سوگندی است بسیار بزرگ، اگر بدانید! (۷۶)

إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ٧٧ i

که آن، قرآن کریمی است، (۷۷)

فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ ٧٨ i

که در کتاب محفوظی جای دارد، (۷۸)

لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ٧٩ i

و جز پاکان نمی‌توانند به آن دست زنند [= دست یابند]. (۷۹)

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ٨٠ i

آن از سوی پروردگار عالمیان نازل شده؛ (۸۰)

أَفَبِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ٨١ i

آیا این سخن را [= این قرآن را با اوصافی که گفته شد] سست و کوچک می‌شمرید، (۸۱)

وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ٨٢ i

و به جای شکر روزیهایی که به شما داده شده آن را تکذیب می‌کنید؟! (۸۲)

فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ٨٣ i

پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‌رسد (توانایی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (۸۳)

وَأَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ ٨٤ i

و شما در این حال نظاره می‌کنید (و کاری از دستتان ساخته نیست)؛ (۸۴)

وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَٰكِنْ لَا تُبْصِرُونَ ٨٥ i

و ما از شما به او نزدیکتریم ولی نمی‌بینید! (۸۵)

فَلَوْلَا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ٨٦ i

اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‌شوید، (۸۶)

تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ٨٧ i

پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست می‌گویید! (۸۷)

فَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ ٨٨ i

پس اگر او از مقرّبان باشد، (۸۸)

فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ ٨٩ i

در رَوح و ریحان و بهشت پرنعمت است! (۸۹)

وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ٩٠ i

امّا اگر از اصحاب یمین باشد، (۹۰)

فَسَلَامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ٩١ i

(به او گفته می‌شود:) سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب یمینند! (۹۱)

وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ ٩٢ i

امّا اگر او از تکذیب‌کنندگان گمراه باشد، (۹۲)

فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ ٩٣ i

با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی می‌شوید! (۹۳)

وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ٩٤ i

و سرنوشت او ورود در آتش جهنّم است، (۹۴)

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ ٩٥ i

این مطلب حقّ و یقین است! (۹۵)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ٩٦ i

پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزّه بشمار)! (۹۶)