ترجمه: سوره القیامه (قیامت) سُورَة القيامة
لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ ١ i
سوگند به روز قیامت، (۱)
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ٢ i
و سوگند به (نفس لوّامه و) وجدان بیدار و ملامتگر (که رستاخیز حقّ است)! (۲)
أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ٣ i
آیا انسان میپندارد که هرگز استخوانهای او را جمع نخواهیم کرد؟! (۳)
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ ٤ i
آری قادریم که (حتّی خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتّب کنیم! (۴)
بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ ٥ i
(انسان شک در معاد ندارد) بلکه او میخواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت) در تمام عمر گناه کند! (۵)
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ ٦ i
(از این رو) میپرسد: «قیامت کی خواهد بود»! (۶)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ٧ i
(بگو:) در آن هنگام که چشمها از شدّت وحشت به گردش درآید، (۷)
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ٨ i
و ماه بینور گردد، (۸)
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ٩ i
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند، (۹)
يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ ١٠ i
آن روز انسان میگوید: «راه فرار کجاست؟!» (۱۰)
كَلَّا لَا وَزَرَ ١١ i
هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهی وجود ندارد! (۱۱)
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ١٢ i
آن روز قرارگاه نهایی تنها بسوی پروردگار تو است؛ (۱۲)
يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ١٣ i
و در آن روز انسان را از تمام کارهایی که از پیش یا پس فرستاده آگاه میکنند! (۱۳)
بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ ١٤ i
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است، (۱۴)
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ ١٥ i
هر چند (در ظاهر) برای خود عذرهایی بتراشد! (۱۵)
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ١٦ i
زبانت را بخاطر عجله برای خواندن آن [= قرآن] حرکت مده، (۱۶)
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ١٧ i
چرا که جمعکردن و خواندن آن بر عهده ماست! (۱۷)
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ١٨ i
پس هر گاه آن را خواندیم، از خواندن آن پیروی کن! (۱۸)
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ١٩ i
سپس بیان و (توضیح) آن (نیز) بر عهده ماست! (۱۹)
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ٢٠ i
چنین نیست که شما میپندارید (و دلایل معاد را کافی نمیدانید)؛ بلکه شما دنیای زودگذر را دوست دارید (و هوسرانی بیقید و شرط را)! (۲۰)
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ٢١ i
و آخرت را رها میکنید! (۲۱)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ٢٢ i
(آری) در آن روز صورتهایی شاداب و مسرور است، (۲۲)
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ٢٣ i
و به پروردگارش مینگرد! (۲۳)
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ٢٤ i
و در آن روز صورتهایی عبوس و در هم کشیده است، (۲۴)
تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ٢٥ i
زیرا میداند عذابی در پیش دارد که پشت را در هم میشکند! (۲۵)
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ ٢٦ i
چنین نیست (که انسان میپندارد! او ایمان نمیآورد) تا موقعی که جان به گلوگاهش رسد، (۲۶)
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ ٢٧ i
و گفته شود: «آیا کسی هست که (این بیمار را از مرگ) نجات دهد؟!» (۲۷)
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ٢٨ i
و به جدائی از دنیا یقین پیدا کند، (۲۸)
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ٢٩ i
و ساق پاها (از سختی جاندادن) به هم بپیچد! (۲۹)
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ٣٠ i
(آری) در آن روز مسیر همه بسوی (دادگاه) پروردگارت خواهد بود! (۳۰)
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ ٣١ i
(در آن روز گفته میشود:) او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند، (۳۱)
وَلَٰكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ٣٢ i
بلکه تکذیب کرد و رویگردان شد، (۳۲)
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ ٣٣ i
سپس بسوی خانواده خود بازگشت در حالی که متکبّرانه قدم برمیداشت! (۳۳)
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ٣٤ i
(با این اعمال) عذاب الهی برای تو شایستهتر است، شایستهتر! (۳۴)
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ٣٥ i
سپس عذاب الهی برای تو شایستهتر است، شایستهتر! (۳۵)
أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى ٣٦ i
آیا انسان گمان میکند بیهدف رها میشود؟! (۳۶)
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنَىٰ ٣٧ i
آیا او نطفهای از منی که در رحم ریخته میشود نبود؟! (۳۷)
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ ٣٨ i
سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفرید و موزون ساخت، (۳۸)
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ ٣٩ i
و از او دو زوج مرد و زن آفرید! (۳۹)
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ ٤٠ i
آیا چنین کسی قادر نیست که مردگان را زنده کند؟! (۴۰)