قرآن که بیش از ۱۴۰۰ سال پیش نازل شد، شامل آیات زیادی است که پدیده‌های طبیعی را با دقت شگفت‌انگیزی توضیح می‌دهد. اگرچه قرآن یک کتاب علمی نیست، اما ارجاعات آن به کائنات، زیست‌شناسی انسان، علوم زمین و اقیانوس‌شناسی با کشفیات مدرن هماهنگ است — اغلب به شیوه‌هایی که در آن زمان ناشناخته بودند. این آیات باعث تفکر، مطالعه و قدردانی از طراحی خالق می‌شود و تأکید می‌کند که ایمان و دانش با یکدیگر تضاد ندارند، بلکه عمیقاً با یکدیگر پیوند خورده‌اند.
قرآن به نحوی به آغاز کائنات اشاره می‌کند که با نظریه مدرن بیگ بنگ هماهنگ است — یک شروع واحد و سپس گسترش آن.
"آیا کسانی که کافر شدند، فکر نکردند که آسمان‌ها و زمین یک موجود واحد بودند و ما آنها را جدا کردیم و از آب هر موجود زنده‌ای را آفریدیم؟" 21:30
ایده‌ای که کائنات از یک ماده واحد شروع شد و سپس گسترش یافت، با مدل‌های کنونی کیهان‌شناسی هماهنگ است.
قرآن اشاره‌ای مختصر ولی عمیق به گسترش دائمی کائنات دارد — مفهومی که تنها در قرن ۲۰ کشف شد.
"و آسمان را با قدرت ساختیم و به‌راستی که ما آن را گسترش دهنده‌ایم." 51:47
نجوم مدرن تأیید می‌کند که کهکشان‌ها از یکدیگر دور می‌شوند، که نشان‌دهنده این است که کائنات همچنان در حال گسترش است.
قرآن چرخه آب — تبخیر، تشکیل ابرها، بارش و جذب آب زیرزمینی — را قرن‌ها پیش از آنکه علمی درک شود، توضیح داده است.
"و ما از آسمان بارانی نازل کردیم که در آن برکت است و به‌وسیله آن باغ‌ها و دانه‌های برای برداشت رشد دادیم." 50:9
آیات مختلفی نحوه شکل‌گیری بارش‌ها و چگونگی حمایت آنها از زندگی روی زمین از طریق چرخه‌های طبیعی را نشان می‌دهند.
قرآن مراحل رشد جنینی انسان را به زبانی توضیح می‌دهد که با جنین‌شناسی مدرن هماهنگ است.
"ما انسان را از یک عصاره گل آفریدیم. سپس او را به‌صورت قطره‌ای در مکانی امن قرار دادیم. سپس آن قطره را به لخته‌ای چسبنده تبدیل کردیم و سپس لخته را به توده‌ای تبدیل کردیم..." 23:12–14
این آیات تخمک‌گذاری، لانه‌گزینی و مراحل رشد را توصیف می‌کنند — دانشی که در زمان نزول قرآن موجود نبود.
قرآن به نقش کوه‌ها در تثبیت زمین اشاره می‌کند، که با درک زمین‌شناسی از این که کوه‌ها از ریشه‌های تکتونیکی به عنوان ترازکننده عمل می‌کنند، هماهنگ است.
"آیا ما زمین را همچون بستر قرار ندادیم و کوه‌ها را همچون میخ‌ها؟" 78:6–7
زمین‌شناسی مدرن تأیید می‌کند که کوه‌ها دارای بنیادهای عمیق هستند و بر ثبات زمین تأثیر می‌گذارند.
قرآن به مانعی بین دریاهایی با خصوصیات مختلف اشاره می‌کند — که این واقعیت توسط اقیانوس‌شناسان تأیید شده است، کسانی که لایه‌های مختلفی بین دریاها پیدا کرده‌اند که به دلیل تفاوت در شوری و دما وجود دارد.
"او دو دریا را آزاد کرد که [کنار هم] به هم می‌رسند؛ و میان آنها مانعی است که آنها نمی‌توانند از آن عبور کنند." 55:19–20
این پدیده به‌عنوان مثال در جایی که اقیانوس اطلس و مدیترانه به هم می‌رسند مشاهده می‌شود — آب‌های آنها فوراً با هم ترکیب نمی‌شوند.
قرآن به لایه‌ای بودن آسمان اشاره دارد — که این ویژگی با لایه‌بندی جو زمین (تروپوسفر، استراتوسفر و غیره) تأیید شده است.
"[این است] الله که هفت آسمان را در لایه‌ها آفرید..." 67:3
این می‌تواند به لایه‌های جو یا کرات آسمانی اشاره داشته باشد، که هر دو نشان‌دهنده یک خلقت ساختاریافته هستند.
قرآن آهن را به‌عنوان ماده‌ای مفید معرفی می‌کند — و علم مدرن نشان داده است که آهن احتمالاً از طریق شهاب‌سنگ‌ها به زمین آمده است، نه اینکه در زمین تشکیل شده باشد.
"و ما آهن را فرستادیم که در آن ماده‌ای قوی و سودمندی برای مردم است..." 57:25
واژه "فرستاده‌شده" ممکن است به منشأ فرازمینی آن اشاره کند، که با نظریات فیزیک نجومی مدرن هماهنگ است.
قرآن کتابی است از هدایت، اما سازگاری آن با دانش علمی خوانندگان را به تفکر عمیق‌تر دعوت می‌کند. این آیات شگفتی ایجاد می‌کنند و پیگیری دانش را به‌عنوان نوعی عبادت تشویق می‌کنند. علم در قرآن تنها حدس و گمان نیست — بلکه یادآوری است که خالق منبع تمام دانش‌هاست.
زمانی که مؤمنان به کاوش در خلقت می‌پردازند، در آن نشانه‌هایی پیدا می‌کنند که ایمان را تقویت می‌کند و درک آنها از حکمت و قدرت الله را گسترش می‌دهد.