سوره بلد (شهر)

سوره بلد نودمین سوره قرآن است که در مدینه نازل شد و دارای ۲۰ آیه است. این سوره به اهمیت شهر پرداخته و به آزمایش‌هایی که انسان‌ها با آن روبرو هستند اشاره می‌کند و مردم را به انجام اعمال نیکو فرا می‌خواند.

ترجمه: سوره البلد (شهر) سُورَة البلد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

i

به نام خداوند بخشنده و مهربان

لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ ١ i

قسم به این شهر مقدّس [= مکّه‌]، (۱)

وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ ٢ i

شهری که تو در آن ساکنی، (۲)

وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ٣ i

و قسم به پدر و فرزندش [= ابراهیم خلیل و فرزندش اسماعیل ذبیح‌]، (۳)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ ٤ i

که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او پر از رنجهاست)! (۴)

أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ٥ i

آیا او گمان می‌کند که هیچ کس نمی‌تواند بر او دست یابد؟! (۵)

يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا ٦ i

می‌گوید: «مال زیادی را (در کارهای خیر) نابود کرده‌ام!» (۶)

أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ ٧ i

آیا (انسان) گمان می‌کند هیچ کس او را ندیده (که عمل خیری انجام نداده) است؟! (۷)

أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ ٨ i

آیا برای او دو چشم قرار ندادیم، (۸)

وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ٩ i

و یک زبان و دو لب؟! (۹)

وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ١٠ i

و او را به راه خیر و شرّ هدایت کردیم! (۱۰)

فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ١١ i

ولی او از آن گردنه مهمّ نگذشت! (۱۱)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ١٢ i

و تو نمی‌دانی آن گردنه چیست! (۱۲)

فَكُّ رَقَبَةٍ ١٣ i

آزادکردن برده‌ای، (۱۳)

أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ١٤ i

یا غذا دادن در روز گرسنگی... (۱۴)

يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ١٥ i

یتیمی از خویشاوندان، (۱۵)

أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ١٦ i

یا مستمندی خاک‌نشین را، (۱۶)

ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ١٧ i

سپس از کسانی باشد که ایمان آورده و یکدیگر را به شکیبایی و رحمت توصیه می‌کنند! (۱۷)

أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ١٨ i

آنها «اصحاب الیمین»اند (که نامه اعمالشان را به دست راستشان می‌دهند)! (۱۸)

وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ١٩ i

و کسانی که آیات ما را انکار کرده‌اند افرادی شومند (که نامه اعمالشان به دست چپشان داده می‌شود). (۱۹)

عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ٢٠ i

بر آنها آتشی است فروبسته (که راه فراری از آن نیست)! (۲۰)