قرآن کتاب مقدس اسلام است که مسلمانان آن را کلمه واقعی خداوند (الله) می‌دانند که به پیامبر محمد (صلى الله عليه وسلم) از طریق فرشته جبرئیل (علیه السلام) در طول مدت تقریبی ۲۳ سال نازل شده است. قرآن به عنوان راهنمای نهایی برای مسلمانان در تمام جوانب زندگی، راهنمایی‌هایی در مورد ایمان، اخلاق، قانون و رفتار شخصی ارائه می‌دهد. در اینجا، ما اهمیت، ساختار و تعالیم قرآن در اسلام را بررسی می‌کنیم.
قرآن کلام جاودان و بی‌تغییر خداوند است که به پیامبر محمد (صلى الله عليه وسلم) به عنوان وحی نهایی به بشریت نازل شده است. مسلمانان باور دارند که قرآن به زبان عربی نازل شده است و آن را منبع نهایی هدایت برای تمام مسلمانان می‌دانند که از سایر کتاب‌های قبلی مانند تورات، زبور و انجیل فراتر می‌رود. در حالی که کتاب‌های قبلی نیز به عنوان وحی از سوی خداوند شناخته می‌شدند، مسلمانان اعتقاد دارند که قرآن آخرین و کامل‌ترین وحی است که جامع‌ترین و کامل‌ترین هدایت را برای بشر ارائه می‌دهد.
الله خود قرآن را در آیات مختلف به عنوان منبع هدایت، حکمت و رحمت توصیف کرده است. در سوره البقره (2:2) الله می‌فرماید: "این کتابی است که در آن هیچ شکی وجود ندارد، برای کسانی که از خدا می‌ترسند، هدایت است." منشأ الهی قرآن یکی از جنبه‌های اصلی اقتدار آن است و مسلمانان آن را کتابی با relevancy بی‌زمان می‌دانند که در شکل اصلی خود تغییر نکرده و حفظ شده است.
قرآن تنها یک کتاب نیست، بلکه معجزه‌ای است، زیرا در طول دو دهه به پیامبر محمد (صلى الله عليه وسلم) نازل شده است، اما پیام آن در طول مدت زمان‌های مختلف ثابت و منسجم باقی مانده است.
قرآن از ۱۱۴ سوره تشکیل شده است که طول آن‌ها متفاوت است. هر سوره به آیات تقسیم می‌شود که تعداد آن‌ها بیش از ۶۰۰۰ آیه است، هرچند تعداد دقیق آن‌ها بسته به روش تقسیم ممکن است کمی متفاوت باشد. برخی سوره‌ها طولانی هستند، در حالی که برخی دیگر کوتاه‌ترند، اما هر سوره و آیه در انتقال حکمت الهی و دستورات اهمیت دارد.
قرآن بر اساس موضوعات مختلف زندگی سازماندهی شده است، از جمله ایمان، اخلاق، عدالت اجتماعی و رفتار شخصی. سوره‌های قرآن نه به ترتیب زمانی، بلکه بر اساس طول آن‌ها مرتب شده‌اند، به طوری که سوره‌های بلندتر معمولاً در ابتدای قرآن و سوره‌های کوتاه‌تر در انتهای آن قرار دارند. هر سوره نامی منحصر به فرد دارد که معمولاً به موضوع یا تم‌های کلیدی آن اشاره دارد. به عنوان مثال، سوره الفاتحه (مقدمه) که در هر نماز روزانه خوانده می‌شود و سوره البقره (گاو) که بلندترین سوره در قرآن است.
برخی از سوره‌های مشهور در قرآن عبارتند از:
هر سوره حکمت و درسی خاص دارد که به جنبه‌های روحانی، اخلاقی و عملی زندگی پرداخته و چارچوبی جامع برای زندگی کردن به گونه‌ای که باعث خوشنودی خداوند شود، ارائه می‌دهد.
قرآن به زبان عربی کلاسیک نازل شده است و زیبایی زبانی و عمق آن معجزه‌گونه است. زبان قرآن به خاطر بلاغت، ریتم و معانی عمیق آن شناخته شده است که به هیچ ترجمه‌ای به طور کامل قابل تکرار نیست. در حالی که ترجمه‌های قرآن به زبان‌های مختلف وجود دارد، مسلمانان نسخه عربی را تنها نسخه اصیل قرآن می‌دانند و هر ترجمه‌ای را تفسیر معنای آن می‌شمارند.
سبک قرآن با استفاده از مثل‌ها، استعاره‌ها و دستورات مستقیم مشخص می‌شود. قرآن همچنین از یک شکل منحصر به فرد بلاغت استفاده می‌کند که وضوح را با عمق بی‌پایان ترکیب می‌کند و این امکان را فراهم می‌آورد که قرآن به افرادی با پیشینه‌ها، سطوح فکری و زمینه‌های فرهنگی مختلف سخن بگوید. زیبایی و پیچیدگی زبان آن ویژگی‌های الهی است که گواهی بر ماهیت معجزه‌آسا قرآن دارد.
به عنوان مثال، در سوره الرحمن (55:13) الله (ج) می‌فرماید: "فَفَأَيُّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ" (پس شما از کدام نعمت‌های پروردگارتان انکار می‌کنید؟) این عبارت در طول سوره چندین بار تکرار می‌شود تا به نعمت‌های بی‌شماری که الله به انسان‌ها بخشیده است، اشاره کند و بر رحمت و سخاوت او تأکید نماید.
با اینکه زبان قرآن الهی است، مسلمانان نیز تشویق می‌شوند که معناهای قرآن را بفهمند و بر آن تفکر کنند. تفسیر (توضیح قرآن) رشته‌ای است که معانی قرآن را تفسیر می‌کند و علمای دین توضیحاتی برای کمک به مسلمانان در درک آیات قرآن در زمینه‌های تاریخی، روحانی و زبانی آن ارائه می‌دهند.
قرآن منبع نهایی هدایت برای مسلمانان است و تعالیم آن تمام جنبه‌های زندگی مسلمان را هدایت می‌کند. قرآن راهنمایی‌هایی در مورد مسائل روحانی، اخلاقی، عدالت اجتماعی، زندگی خانوادگی و اصول قانونی ارائه می‌دهد. مسلمانان تشویق می‌شوند که قرآن را بخوانند، حفظ کنند و به طور منظم بر آن تفکر کنند زیرا اعتقاد دارند که این عمل باعث تطهیر روح و نزدیکی به الله می‌شود.
قرآن اساس قانون اسلامی (شریعت) است. آیات قرآن مبنای حکم‌های قانونی اسلامی هستند و علمای دین از قرآن، همراه با حدیث (گفتار و اعمال پیامبر محمد (صلى الله عليه وسلم)) برای استنباط حکم‌ها در مسائل مختلف از جمله نماز، روزه، صدقه و معاملات تجاری استفاده می‌کنند. قرآن بر عدالت، انصاف و رحمت تأکید دارد و این ارزش‌ها راهنمای رفتار مسلمانان در مسائل فردی و اجتماعی هستند.
یکی از مهم‌ترین نقش‌های قرآن این است که به عنوان وسیله‌ای برای ارتباط بین مسلمان و الله عمل می‌کند. مسلمانان در نمازهای روزانه خود (صلاة) آیات قرآن را می‌خوانند و این عمل را در زمان‌های شادی و غم نیز تکرار می‌کنند. قرآن همچنین آرامش و تسکین می‌دهد، به ویژه در زمان‌های سختی، زیرا یادآوری از حضور و رحمت الله به باورمندان است.
مسلمانان باور دارند که قرآن معجزه‌ای است که در شکل اصلی خود به مدت بیش از ۱۴۰۰ سال حفظ شده است. برخلاف سایر کتاب‌ها، قرآن بدون تغییر باقی مانده است و حفظ آن نشانه‌ای از اصل الهی آن است. قرآن توسط میلیون‌ها مسلمان در سراسر جهان تلاوت می‌شود و تلاوت آن به عنوان عملی عبادی شناخته می‌شود که پاداش‌های روحانی به همراه دارد.
یکی از جنبه‌های منحصر به فرد قرآن این است که در شکل اصلی خود حفظ شده است. مسلمانان باور دارند که قرآن توسط الله (ج) از هرگونه تغییر یا فساد محافظت شده است. این حفاظت الهی در این واقعیت منعکس می‌شود که قرآن از زمان وحی آن بیش از ۱۴۰۰ سال تغییر نکرده است.
مسلمانان در حفظ قرآن دقت زیادی می‌کنند، نه تنها از طریق متن‌های مکتوب بلکه از طریق انتقال شفاهی. یکی از محترم‌ترین شیوه‌ها در اسلام حفظ قرآن است. میلیون‌ها مسلمان در سراسر جهان، چه جوان و چه پیر، تلاش می‌کنند قرآن را به طور کامل حفظ کنند و به عنوان "حافظ" (کسی که قرآن را حفظ کرده است) شناخته می‌شوند. این عمل حفظ قرآن اطمینان می‌دهد که قرآن از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود و در دل‌های جامعه مسلمانان حفظ می‌شود.
حفظ قرآن همچنین در عمل خواندن آن با دقت و احترام نیز منعکس می‌شود. مسلمانان آموزش می‌بینند که قرآن را به بهترین نحو ممکن بخوانند و قواعد تلفظ خاصی (تجوید) را دنبال کنند. عمل تلاوت یک وسیله برای نزدیک‌تر شدن به الله است و بخش مرکزی زندگی روزمره مسلمانان می‌باشد.