سورة الانفطار (شکیدن)

سورة الانفطار د قرآنکریم ۸۲ مه سوره ده، چې په مکه کې نازله شوې او ۱۹ آیتونه لري. دا سوره د قیامت د ورځې حالت، د آسمانونو د ړنګیدو او د انسانانو د کړنو پر اساس د قضاوت کولو په اړه ده.

ترجمه: سوره الإنفطار (چاودنه) سُورَة الإنفطار

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

i

د الله په نامه سره (شروع كوم) چې ډېر زیات مهربان، بې حده رحم كوونكى دى

إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ١ i

كله چې اسمان وچوي (۱)

وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ ٢ i

او كله چې ستوري ګډوډ شي (او) راولوېږي (۲)

وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ٣ i

او كله چې دریابونه یو ځاى روان كړى شي (۳)

وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ٤ i

او كله چې قبرونه لاندې باندې كړى شي (۴)

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ٥ i

هر نفس به په هغه څه پوه شي چې ده وړاندې لېږلي دي او وروسته يې پرېښې دي (۵)

يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ ٦ i

اى (كافره) انسانه! ته په خپل كریم (او سخي) رب باندې څه شي دوكه كړى يې (۶)

الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ٧ i

هغه چې ته يې پیدا كړې، نو ته يې ښه برابر كړې (۷)

فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ ٨ i

په هر صورت (شكل) كې چې هغه غوښتل، ته يې پیوند (او جوړ) كړې (۸)

كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ٩ i

داسې بېخي نه ده، بلكې تاسو د بدلې ورځ (قیامت) دروغ ګڼئ (۹)

وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ١٠ i

په داسې حال كې چې پر تاسو باندې ساتونكي (ملايك) مقرر دي (۱۰)

كِرَامًا كَاتِبِينَ ١١ i

چې عزتمن لیكونكي دي (۱۱)

يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ١٢ i

دوى په هغه څه پوهېږي چې تاسو يې كوئ (۱۲)

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ١٣ i

بېشكه نېكان (مومنان) به خامخا په نعمتونو كې وي (۱۳)

وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ١٤ i

او بېشكه چې بدكاران (كافران) به خامخا په جهنم كې وي (۱۴)

يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ١٥ i

دوى به ده ته د بدلې په ورځ ننوځي (۱۵)

وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ١٦ i

او دوى به له دغه (دوزخ) نه له سره پټېدونكي نه وي (۱۶)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ١٧ i

او ته څه شي پوه كړې چې د بدلې ورځ (قیامت) څه شى دى؟ (۱۷)

ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ١٨ i

بیا ته څه شي پوه كړې چې د بدلې ورځ څه شى دى (۱۸)

يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا ۖ وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ١٩ i

(یاده كړه) هغه ورځ چې هېڅ یو نفس به د بل نفس لپاره د هېڅ شي اختیار ونه لري۔ او په دغې ورځ كې به امر (حكم) خاص الله لره وي (۱۹)