سورة النازعات (راکشۍ)

سورة النازعات د قرآنکریم ۷۹ مه سوره ده، چې په مدینه کې نازله شوې او ۴۶ آیتونه لري. دا سوره د فرشتو لخوا د روحونو د اخیستلو حالت بیانوي، د قیامت ورځ د هغو کسانو لپاره چې په هغې ایمان نه لري، ته خبرداری ورکوي.

ترجمه: سوره النازعات (راایستونکي) سُورَة النازعات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

i

د الله په نامه سره (شروع كوم) چې ډېر زیات مهربان، بې حده رحم كوونكى دى

وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ١ i

قسم دى په (ملايكو) راوښكونكو (روحونو د كفارو لره)، راوښكل (۱)

وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ٢ i

او په (ملايكو) اسان راوښكونكو (د مومنانو روحونو لره)، اسان راوښكل (۲)

وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ٣ i

او په تېزو تلونكو (ملايكو)، تېز تلل (۳)

فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ٤ i

پس په وړاندې كېدونكو (ملايكو)، وړاندې كېدل (۴)

فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ٥ i

بیا د كار په تدبیر جوړونكو (ملايكو) چې تاسو به خامخا بیا راژوندي كړى شئ) (۵)

يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ٦ i

په هغه ورځ چې لړځېدونكې به ولړځېږي (۶)

تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ٧ i

په دې پسې به راځي ورپسې راتلونكې (۷)

قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ٨ i

(د مجرمانو) زړونه به په دغه ورځ كې رپېدونكي (درزېدونكي) وي (۸)

أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ٩ i

د دغو سترګې به ښكته وي (۹)

يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ١٠ i

دوى به وايي: ایا په رښتیا (او) یقینًا به مونږ ړومبني حالت ته ګرځولى شو (بیا به ژوندي كېږو؟) (۱۰)

أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ١١ i

ایا كله چې مونږ زاړه رژېدونكي هډوكي شو (۱۱)

قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ١٢ i

دوى وویل: دغه (ګرځېدل) به په هغه وخت كې زیانمن ګرځېدل وي (۱۲)

فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ١٣ i

پس بېشكه دغه خو بس یوه چغه ده (۱۳)

فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ١٤ i

نو ناڅاپه به دوى د ځمكې په مخ وي (۱۴)

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ١٥ i

ایا تا ته د موسٰی خبره راغلې ده (۱۵)

إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ١٦ i

كله چې ده ته خپل رب په پاكې دَرې (ناو) ’’طُوٰی‘‘ كې اواز وكړ (۱۶)

اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ١٧ i

ته فرعون ته لاړ شه، بېشكه ده سركشي شروع كړې ده (۱۷)

فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ ١٨ i

نو ته (ورته) ووایه: ایا ته دا خوښوې چې ته پاك شې (۱۸)

وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ١٩ i

او دا چې زه تا ته ستا د رب په طرف ښوونه وكړم، پس چې ته ووېرېږې (۱۹)

فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ ٢٠ i

نو ده (موسٰی) دغه (فرعون) ته تر ټولو لویه نښه وښودله (۲۰)

فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ٢١ i

نو ده تكذيب وكړ او نافراني يې وكړه (۲۱)

ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ٢٢ i

بيا يې شا كړه (او) په ډېره بيړه سره لاړ (۲۲)

فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ٢٣ i

نو ده (جادوګر) راجمع كړل، پس اواز يې وكړ (۲۳)

فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ ٢٤ i

نو ويې ويل: زه ستاسو رب یم، تر ټولو اوچت (رب) (۲۴)

فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ ٢٥ i

نو دى الله راونیوه په عذاب د اخرت او دنیا سره (۲۵)

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ ٢٦ i

بېشكه په دغه (غرقولو او سوځولو) كې یقینًا د هغه چا لپاره عبرت دى چې (له الله نه) وېرېږي (۲۶)

أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا ٢٧ i

ایا تاسو د پیدا كولو په لحاظ ډېر سخت یئ، یا كه اسمان، دغه هغه (الله) جوړ كړى دى (۲۷)

رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ٢٨ i

د ده چت يې اوچت كړى دى، نو دغه يې ښه برابر جوړ كړى دى (۲۸)

وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ٢٩ i

او د ده شپه يې توره تیاره كړې ده او د ده رڼا يې راوېستلې ده (۲۹)

وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا ٣٠ i

او ځمكه يې له ده نه وروسته غوړولې ده (۳۰)

أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ٣١ i

ده له دغې (ځمكې) نه د دې اوبه او د دې واښه رااېستلي دي (۳۱)

وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ٣٢ i

او غرونو لره، ده دغه محكم كړي دي (۳۲)

مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ٣٣ i

ستاسو او ستاسو د څاریو د فايدې لپاره (۳۳)

فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ ٣٤ i

نو كله چې تر ټولو لویه بلا (قیامت) راشي (۳۴)

يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ ٣٥ i

په هغه ورځ چې انسان به هغه څه یادوي چې ده كړي وي (۳۵)

وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ ٣٦ i

او دوزخ به هغه چا ته څرګند كړى شي چې يې ویني (۳۶)

فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ ٣٧ i

نو هر چې هغه څوك دى چې سركشي يې كړې وي (۳۷)

وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ٣٨ i

او دنيايي ژوند ته يې ترجیح وركړې وي (۳۸)

فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ٣٩ i

نو بېشكه چې هم دا دوزخ (د ده) استوګنه ده (۳۹)

وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ ٤٠ i

او هر چې هغه څوك دى چې د خپل رب په وړاندې له ودرېدلو نه وېرېدلى وي او نفس (ځان) يې له خواهشاتو نه منع كړى وي (۴۰)

فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ٤١ i

نو بېشكه چې هم دا جنت (د ده) استوګنه ده (۴۱)

يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ٤٢ i

(اى نبي!) دوى له تا نه د قیامت په باره كې پوښتنه كوي چې د ده واقع كېدل به كله وي (۴۲)

فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا ٤٣ i

ته د ده له یاده (علمه) په څه كې يې (۴۳)

إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا ٤٤ i

خاص ستا رب ته د دغه (قيامت) انتها ده (۴۴)

إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا ٤٥ i

بېشكه ته خو يواځې د هغه چا وېروونكى يې چې له ده (قیامت) نه وېرېږي (۴۵)

كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ٤٦ i

ګویاكې دوى به په هغې ورځې كې چې دوى دغه (قیامت) وویني (داسې به وي لكه چې) دوى (په دنیا، یا په قبر كې) نه دي ایسار شوي مګر د ورځې اخر، یا څاښت (۴۶)