سورة قیامه (قیامت)

سورة قیامه د قرآنکریم ۷۵ مه سوره ده، چې په مدینه کې نازله شوې او ۴۰ آیتونه لري. دا سوره د قیامت د ورځې وضعیت تشریح کوي، د قیامت حقیقت ته اشاره کوي او د قیامت په اړه د شک لرونکو خلکو ته خبرداری ورکوي.

ترجمه: سوره القيامة (قیامت) سُورَة القيامة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

i

د الله په نامه سره (شروع كوم) چې ډېر زیات مهربان، بې حده رحم كوونكى دى

لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ ١ i

زه د قیامت په ورځې باندې قسم خورم (۱)

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ٢ i

او زه په ډېر ملامت كوونكي نفس باندې قسم خورم (۲)

أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ٣ i

ایا (كافر) انسان دا ګمان كوي چې مونږ به د ده هډوكي له سره راجمع نه كړو (۳)

بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ ٤ i

ولې نه! (جمع به يې كړو)، په داسې حال كې چې مونږ په دې قادر یو چې د ده (هډوكي او) د ګوتو بندونه (هم) برابر كړو (۴)

بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ ٥ i

بلكې (كافر) انسان اراده لري چې په خپله مخه (راتلونكې زمانه) كې هم نافرماني وكړي (۵)

يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ ٦ i

دى تپوس كوي چې د قیامت ورځ به كله وي؟ (۶)

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ٧ i

نو كله چې سترګې خړې (سپینې) شي (۷)

وَخَسَفَ الْقَمَرُ ٨ i

او سپوږمۍ توره (بې رڼا) شي (۸)

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ٩ i

او لمر او سپوږمۍ سره جمع كړى شي (۹)

يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ ١٠ i

نو (كافر) انسان به په دغه وخت كې وايي: د تېښتې ځاى چېرته دى؟ (۱۰)

كَلَّا لَا وَزَرَ ١١ i

هیڅكله داسې نه ده۔، هېڅ پناه ځاى نشته (۱۱)

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ١٢ i

په دغې ورځ كې ځاى د قرار ستا د رب په طرف دى (۱۲)

يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ١٣ i

په دغې ورځ كې به انسان په هغه څه خبر كړى شي چې ده مخكې لېږلي دي او وروسته يې پرېښي دي (۱۳)

بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ ١٤ i

بلكې انسان په خپل ځان باندې ښه دلیل دى (۱۴)

وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ ١٥ i

اګر كه دى خپل عذرونه وړاندې كړي (۱۵)

لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ١٦ i

(اى نبي!) ته خپله ژبه په دې (قرآن) سره مه خوځوه، د دې لپاره چې ته دا په تُندۍ سره حاصل كړې (۱۶)

إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ١٧ i

بېشكه پر مونږ باندې د ده جمع كول او د ده لوستل دي (۱۷)

فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ١٨ i

نو كله چې مونږ دى ولولو، نو ته د ده د لوستلو پیروي كوه (۱۸)

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ١٩ i

بیا یقینًا زمونږ په ذمه د ده بیانول دي (۱۹)

كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ٢٠ i

هیڅكله داسې نه ده۔ بلكې تاسو تادي كوونكې (زر تېرېدونكې فاني كېدونكې دنیا) خوښوئ (۲۰)

وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ٢١ i

او تاسو اخرت پرېږدئ (۲۱)

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ٢٢ i

په دغې ورځ كې به څه مخونه تازه روښانه وي (۲۲)

إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ٢٣ i

خپل رب ته به كتونكي وي (۲۳)

وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ٢٤ i

او په دغې ورځ كې به څه مخونه سخت تریو (او سپېره) وي (۲۴)

تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ٢٥ i

یقین به كوي چې له دوى سره به مَلا ماتوونكى عمل وشي (۲۵)

كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ ٢٦ i

داسې نه ده۔ كله چې ساه د ستوني هډوكي ته ورسېږي (۲۶)

وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ ٢٧ i

او وبه ویل شي: څوك دى دم كوونكى؟ (۲۷)

وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ٢٨ i

او دى به یقین وكړي چې بېشكه دغه (وخت د) بېلتون دى (۲۸)

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ٢٩ i

او یوه پنډۍ به له بلې پنډۍ تاوېږي (۲۹)

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ٣٠ i

ستا د رب په لوري به دغې ورځ كې ورتله دي (۳۰)

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ ٣١ i

پس ده نه تصدیق وكړ او نه يې لمونځ وكړ (۳۱)

وَلَٰكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ٣٢ i

او لېكن دروغ يې وګاڼه (قرآن) او مخ يې وګرځاوه (۳۲)

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ ٣٣ i

بیا خپل اهل ته لاړ، په داسې حال كې چې تكبر يې كاوه (۳۳)

أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ٣٤ i

تا ته دې هلاكت (او افسوس) وي، پس هلاكت دې وي (۳۴)

ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ٣٥ i

بیا دې تا لپاره هلاكت وي، نو هلاكت دې وي (۳۵)

أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى ٣٦ i

ایا (كافر) انسان ګمان كوي چې دى به مهمل (او بې كاره) پرېښودل شي (۳۶)

أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنَىٰ ٣٧ i

ایا دغه (انسان) د هغې منۍ یو څاڅكى نه و چې تویولى شي (۳۷)

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ ٣٨ i

بیا دى د وینې یوه ټوټه وه، نو دغه (الله دى) پیدا كړ، پس برابر يې كړ (۳۸)

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ ٣٩ i

نو له دغې (منۍ) نه يې دوه قسمه پیدا كړل (یعنې) سړى او ښځه (۳۹)

أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ ٤٠ i

ایا دغه (الله) په دې قادر نه دى چې مړي راژوندي كړي؟ (۴۰)